Czym się charakteryzuje ta duchowość? Jakie są jej
główne cechy?
s Naśladowanie
Jezusa Chrystusa przez życie według Ewangelii
Chrystus stał się dla św. Franciszka
jedyną miłością. Odkąd Go spotkał, pragnął poznawać Go i coraz bardziej kochać.
Bóg objawił mu, żeby wybrał Ewangelię za regułę życia. Słowo Boże stało się dla
niego uprzywilejowanym miejscem spotkania z Panem, poznawania Go i wykładnią
postępowania. Wypełniając Ewangelię upodobnił się do Jezusa tak bardzo, że
nazywano go drugim Chrystusem. Potwierdzeniem tego stały się stygmaty, którymi
został naznaczony pod koniec swego życia.
My również, za przykładem św. Franciszka,
opieramy nasze świeckie życie konsekrowane na Ewangelii. Staramy się coraz
lepiej ją poznawać i wnikać w jej ducha. Pragniemy, aby przez nasz ewangeliczny
styl życia, dobra nowina o zbawieniu docierała wszędzie tam, gdzie Pan nas postawił.
s Doświadczenie
miłości Boga jako Ojca i Syna, i Ducha Świętego
Św. Franciszka cechowała bardzo bliska,
zażyła, a jednocześnie pełna czci, relacja do Trójcy Świętej. Kontemplował ze
wzruszeniem tę tajemnicę naszej wiary, że Bóg jest Stworzycielem całego świata
i Ojcem wszelkiego stworzenia; że jest również jego Ojcem, Ojcem który stworzył
go z miłości, opiekuje się nim i pragnie dla niego wiecznego szczęścia. Ze
swego miłosierdzia posłał On na ziemię Syna, aby przez dzieło wcielenia i
odkupienia doprowadził ludzi do zjednoczenia ze Sobą, do pełni miłości. Dał nam
również Ducha Świętego, który uzdalnia nas do wiary w Bóstwo Chrystusa, daje
moc do Jego naśladowania (czynienia pokuty) i obdarza swoimi darami, abyśmy
mogli się upodobnić do Syna Bożego.
Poznanie Trójcy Świętej napełniało św. Franciszka
wzruszeniem, modlitwą uwielbienia i zapałem misyjnym. Chciał wszystkim, a
szczególnie poganom, głosić prawdę o dobroci i miłości Bożej. Chciał, aby
„Miłość była kochana”.
Również my, pragniemy w ten sam sposób
przeżywać naszą relację z Bogiem. Jesteśmy wezwane do tego, aby wejść na drogę
dziecięctwa Bożego, stawać się dziećmi Ojca w Jezusie Chrystusie - Synu Bożym i
dać się prowadzić Duchowi Świętemu w wypełnieniu naszej misji w świecie.
s Miłość i
posłuszeństwo wobec Kościoła
Charakterystyczną cechą duchowości św.
Franciszka jest jego synowska miłość do Kościoła Katolickiego, w którym przez
wiarę rozpoznawał obecność Syna Bożego ukrytego w Słowie Bożym i sakramentach,
szczególnie w Eucharystii (dla której miał ogromną cześć). Wyrażała się ona: w poddaniu
się decyzji papieży, w szacunku okazywanym kapłanom – szafarzom Eucharystii, w
podporządkowaniu prawu kościelnemu, w trosce o budynki kościołów, które
remontował i łożył na ich utrzymanie oraz w trosce o świątynie duchowe, tj.
dusze ludzkie, mieszkania Trójcy Świętej, które odbudowywał przez głoszenie
Słowa Bożego. W ten sposób św. Franciszek realizował zadanie jakie powierzył mu
Pan mówiąc do niego: „Idź i odbuduj mój Kościół”.
Jako duchowe córki św. Franciszka mamy
głęboką świadomość przynależności do Kościoła i chcemy budować go przykładem i
przemianą własnego życia. Jesteśmy wierne papieżowi i nauce Kościoła. Staramy
się na bieżąco poznawać dokumenty kościelne i pogłębiać naszą wiedzę
teologiczną, aby lepiej głosić Chrystusa w naszych świeckich środowiskach.
s Braterstwo
Franciszek, podążając za Chrystusem,
zaproponował swoim naśladowcom nowy styl relacji z ludźmi – braterstwo. Ludzie
są sobie równi w godności dzieci Bożych, stąd są braćmi i dlatego każdemu
należy się szacunek i miłość.
Braterstwo zakłada otwarcie się na ludzi,
nie ocenianie ich, ale szukanie w nich dobra; zakłada życzliwość, zdolność do
niesienia pomocy, zapomnienie o sobie. Braterstwo jest potrzebne wszędzie, ale
szczególne w świeckim życiu konsekrowanym, gdzie od jakości naszych relacji z
ludźmi zależy przekaz Ewangelii. Staramy się realizować ten ideał na dwóch
płaszczyznach: we własnej wspólnocie instytutowej oraz wszędzie tam gdzie
przebywamy: w rodzinie, w środowisku pracy, wśród znajomych i przyjaciół.
