Wielkiej wagi są słowa Św. Jana Chrzciciela, zwrócone do Miłośnika naszego: „Ten jest, który chrzci w Duchu Świętym”. Znaczenie ich na pozór jest zagadkowe, bo Jezus, jak mówi Ewangelia, ani wtedy ani potem nie chrzcił sam, tylko przez uczniów swoich. Ale słowa te znaczą, że ktokolwiek odbywa ceremonię chrztu, zawsze Jezus jest, który chrzci przez Ducha Świętego. Jak we Mszy, bez względu na to, jaki kapłan ją odprawia, zawsze sam Chrystus konsekruje i poświęca ciało i krew swoją, tak i we chrzcie św., czy to kapłan, czy świecki człowiek według przepisanego obrządku Sakramentu tego udziela, zawsze sam Jezus chrzci w Duchu Świętym. (…) Mówił Zbawiciel, że matka gdy ujrzy swe dziecię, nie pamięta cierpienia, z radości, iż nowy człowiek się narodził. Słowa te bardziej jeszcze stosują się do Miłośnika dusz naszych; i On gdy ujrzy nową duszę przez chrzest odrodzoną, nie pamięta tych strasznych boleści, jakie dla odrodzenia naszego poniósł. O ile zaś miłość Jego jest nieskończenie wyższa od matczynej, o tyle i radość Jego większa.
(Honorat, kapucyn, Powieść nad Powieściami, VI, 8)
Ubogi Chrystusa nie miał niczego innego, jak tylko dwa pieniążki (Mk 12,42), a mianowicie ciało i duszę, którymi mógł szafować ze szczodrobliwą miłością. Ofiarowywał je ciągle z miłości do Chrystusa, aby w każdym czasie jego ciało spalało się przez surowy post, a duch przez żar pragnienia. Na zewnątrz składał ofiarę całopalenia, a wewnątrz świątyni spalał kadzidła (Wj 30,27-28).
(1Bon 9,3).
Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.Sięgamy więc — w tym szczególnym kontekście Roku Odkupienia — do tajemnicy Chrystusowej duszy i ciała, jako całościowego podmiotu miłości oblubieńczej i odkupieńczej: oblubieńczej, dlatego że odkupieńczej. Z miłości dał siebie w ofierze, z miłości wydał ciało swoje „za grzechy świata”. Zanurzając się przez konsekrację ślubów zakonnych w tajemnicy paschalnej Odkupiciela, pragniecie przez miłość całkowitego oddania natchnąć dusze Wasze i ciała duchem ofiary, tak jak Was do tego wzywa św. Paweł słowami Listu do Rzymian, przed chwilą przytoczonymi: „abyście dali ciała swoje na ofiarę”. W ten sposób w profesję zakonną wpisuje się podobieństwo tej miłości, która w Sercu Chrystusa jest odkupieńcza i oblubieńcza zarazem. I taka miłość ma w każdym z Was, drodzy Bracia i Siostry, rosnąć z samego źródła owej szczególnej konsekracji, która — na sakramentalnym podłożu Chrztu Świętego — jest początkiem Waszego nowego życia w Chrystusie i Kościele. Początkiem nowego stworzenia.
(Jan Paweł II, Redemptionis donum, 8)
Temat do skrutowania-medytacji „Skarb”
Historyczne | Mądrościowe | Prorockie | Ewangelie | Pozaewangeliczne |
Rdz 43,23 | Est 4,9 | Iz 33,6 | Mt 6,21 | Dz 8,27 |
Pwt 32,34 | Est 5,7 | Iz 39,2 | Mt 12,35 | 2Kor 4,7 |
Joz 6,19.24 | Hiob 20,20.26 | Jer 48,7 | Mt 13,52 | 1Tm 6,19 |
1Krl 7,51 | Prz 8,21 | Ez 7,22 | Mt 19,21 | |
1Krl 15,17 | Prz 21,20 | Ez 28,4 | Mt 27,6 | |
2Krl 12,19 | Mdr 7,14 | Dan 1,2 | Łk 6,45 | |
2Krl 14,14 | Ezd 2,69 | Abd 1,6 | Łk 12,33.34 | |
2Krl 16,8 | Ezd 5,17 | Bar 3,15 | Łk 18,22 | |
2Krl 18,15 | Neh 7,69.70 | J 8,20 | ||
2Krl 20,13 | Neh 10,39 | |||
1Krn 9,26 | ||||
1Krn 26,20. 22.24.26 | ||||
1Krn 27,25 | ||||
1Krn 28,13 | ||||
1Krn 29,3.8 | ||||
2Krn 1,12 | ||||
2Krn 5,1 | ||||
2Krn 25,24 | ||||
2Krn 36,18 |
